Enzo jannacci

L'era tardi

Enzo jannacci
E l'era tardi, l'era tardi
in quèla sera straca
che m'é vegnù el bisogn'
d'on mila franch'
per quattà 'na trata,
domandaij gh'avevi vergogna,
domandaj, saveij no a chi l'è
gh'era el Rino, l'è vera,
el Rino! soldà insema
in d'i bersaglier.
E l'era tardi, l'era tardi
in quèla sera straca
per disturba' la gent'
spùsa' de poch',
col laùra' ch'el fiaca
"La me scusa, sciura,
gh'é el Rino? La ghe disa: gh'é el bersaglier!"
e el ven giò di i scal' in camisa,
mi sorridi, lù nanca on vers'!
"Ciao Rino, scusa,
el sò l'è tardi,
ma in questa sera straca,
volèvi salùdart',
ciamàa i beij temp' de la guera vaca!
Quand' te' seret sensa morosa
quand' che andavom a
ciapàa i cioch'...
si, ma Rino, gh'è n'altra roba, va no via Rino...
ciao Rino, oeh!"
E mi el savevi, l'era tardi
de disturbà la gent',
ciapàa magari a fa' l'amor,
la gent' che la gh'hà i so' impegn'...
si, ma 'emm fa' anca la guera 'nsema
sott'ai bomb, contr'ai fùsilad,
var pùssé che on bel mila lira
in saccoccia desmentegà
Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!