Marusia

Ty nadela kozhak
I koburu pritsepila k bedru.
Takoe beloe devich'e bedro,
Ono voobshche menia s uma svelo.
Odnako zh, ia tozhe paren' ne prost,
Sluzhu na tachanke, grud' v krasnykh lentakh,
Vsio zh davecha ne pustila na pogost.
Oblapil tebia, a ty v zad kolenkoj.

Moi mysli sbilis' v kuchu,
Kogda uvidel ia, kak ty pod kust prisela.
Skrutili tebia vragi naroda
Knutom po spine: za delo, za delo.
Ia chasovomu rasshib pozvonochnik,
Zharko sheptal ej: «Bezhim na voliu!
Tam s chiornoj sotnej bratishka-svodnik
B'iot zhidov i gromIt podpol'e».

I vot, nakonets my s Marusej vmeste,
Vot eshchio odnogo razvalil popolam.
Marusia krichit: «Stoiat' na meste!»
Marusia podymaet nagan.

Marusia, liubi menia!
Marusia, liubi menia!
Marusia, liubi menia…

Luchshe parovoz ograbit',
Chem sviazat'sia s Marus'koj. Dikaia baba!
Za lIshku samogona ona udavit,
Khladnokrovno rubanet i voz'miot nakhrapom.
S Batechkoj my popali v zasadu:
Szadi chekisty, a speredi NKVD.
Za Marusiu zalomili nagradu,
Takuiu naverno ne syshchesh' nigde.

Marusia, liubi menia!
Marusia, liubi menia!
Marusia, liubi menia!