Mariaan

Ver van die ligte
En die onrus van die stad
Onder die sterre
Met die toekoms as jou mat
Het jy aan die slaap geraak
Met ‘n glimlag in jou hart

O – en die wind herhaal jou naam
O – sal die lewe, jou ooit verstaan
Mariaan

Met nuwe woorde
Is die boeie so verlig
Selfs ken die berge
En die sterre jou gesig
En ek wonder of jy my onthou
En ek wonder of jy my onthou

O – met die geselskap van die maan
O – sal die lewe, jou ooit verstaan
Mariaan

En as die wind waai
Hoor ek steeds haar naam
En as die reën val
Wag ek vir
Mariaan