Bruno venturini

Napule canta

Bruno venturini
Pusílleco se stènne,
quase stracquato 'ncopp''o mare d'oro
comm'a nu ninno ca se vò' addurmí.
Dint''o silenzio, lenta, 'a notte scenne,
passa na varca e canta 'o marenaro:
"Scétate ammore, comme puó' durmí!".

Chitarre e manduline,
stanotte 'o core mio ve vò' sentí.
Chella ca mme vò' bene,
dint'a sti ssere, comme pò durmí
si tutta quanta Napule,
'nterra Pusílleco vène a cantá.

Lùceno 'e lume a mare,
ll'èvera 'e mare addora e cu st'addore
se jénche ll'aria e cchiù addurosa 'a fa.
Sbáttono 'nfacci'a 'e scoglie ll'onne chiare,
suspírano 'e ciardine: "E' primmavera".
Ll'ammore passa, ride e se ne va.

Chitarre e manduline,
stanotte 'o core mio ve vò' sentí.
Chella ca mme vò' bene,
dint'a sti ssere, comme pò durmí,
si tutta quanta Napule,
'nterra Pusílleco, vène a cantá.

Napule bella mia,
terra d'ammore, lacreme e canzone,
che suonno d'oro ca nce faje sunná!
'Ncòre nce miette na malincunía,
na freva tu nce miette dint''e vvéne
pecché nce vuó' fá chiagnere e cantá.

Si tutta quanta Napule,
'nterra Pusílleco, vène a cantá!

Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!